متن ذیل تشریح دارد به نوعی حبوبات محلی که در زندگی امروزی چندان مصرف خانگی ندارد ولی گاهاً از آن برای سوپ و نان رژیمی استفاده میگردد .

به ترانه های شیرین به بهانه های رنگین

بکشید سوی خانه مه خوب خوش لقا را

فرق جو ترش و شیرین

 این محصولِ کشاورزی در تیر ماه ، بعد از برداشت گندم بلافاصله در زمین مذکور کِشت و در شهریور ماه بَرداشت می شده  . ( یعنی کمتر از سه ماه عملیات کاشت ، داشت ، برداشت ) با رشدی بسیار سریع  .

در ضرب المثلهای محلی به دختر میگفتند " جو ترش " چون زود بزرگ میشده و به کمک پدر و مادر بودند . 

محصول ، بصورت سبز و تازه برداشت میشود ، بدون خرمن گذاری .

که با گذشتِ  یک روز از چیدن آن و قرار دادن در محلی آفتاب روی و  پناه ( دور از وزش باد محلی ) ، در اصطلاح " دَم می کردند " و بعد  خوشه های جو را به سنگ بزرگی میزدند تا دانه از خوشه و ساقه جدا شود در اصطلاح " میکوبیدند ". ( بدون هرگونه وسایل خَرمنکوب کنونی یا حتی چُوم )

حال کاربرد هر کدام از اجزای این محصول .

الف ) ساقه جو ترش :

  از علف آن  رسّه  تهیه می شده ، که با پیچیدن ساقه های جو به یکدیگر و قرار دادن در آفتاب و پس از خُشک شدن آن ، مانعی می ساختند برای درز گیری درب طویله ها تا در فصل زمستان مال و حال از گزند سرما در امان باشند و سرما بر آنها کارگر نباشد .

« از محاسنات رسّه »  در زمستان اگر برف سنگینی می بارید و صاحب آن دیر وقت به گوسفندان علوفه میرساندند و  مال و حال در اثر دیر رسیدن آذوقه رسّه را می خورد ، برای حیوان مشکلی بوجود نمی آمد ولی اگر بجای آن ، مانعی از جنس پارچه یا بافنده محلی باشد احتمال خفه شدن حیوان زیاد است .

ب ) دانه جو ترش :

 دانه آن به رنگ سبز بوده و برای مصارف بلغور ، انواع آش و غذاهای محلی مورد استفاده قرار می گرفت .

2.  جو شیرین  :

 این محصول کشاورزی در پاییز همزمان با گندم کشت و در خرداد ماه سال بعد ، کمی زودتر از گندم برداشت می شده است . با رنگی طلایی که با خرمن کردن در فصل تابستان اقدام به " خرد کردن " آن می کردند ( جدا کردن دانه از خوشه ) البته با استفاده از خرمنکوب امروزی یا همان چُوم قدیمی .

الف ) ساقه جو شیرین  :

از سفال آن کاه تهیه می شده که برای دام قابل استفاده بوده .

  قبل از مصرف کاه ، آن را با آب خیس می کردند تا گرد و خاک درون آن باعث آزار و اذیت حیوان نشود ، سپس با آرد مخصوص مخلوط کرده و خوراک قابل توجهی برای حیوان تهیه می نمودند.

 ب ) دانه جو شیرین  :

بدلیل داشتن مقدار زیادی کالری از دانه آن برای پخت نان رژیمی استفاده میشود.

همچنین دانه جو شیرین خوراکی مقوی برای حیوان و دام میباشد .

...

به علف جو قبل از خوشه کردن  " خصیل "  می گویند

1. چُوم : وسیله ی است جهت خرد کردن گندم یا جو . این وسیله را به حیواناتی مانند اسب ، قاطر و الاغ می بستند و باحرکت گردشی حیوان بروی محصول اقدام به خرد کردن و جدا نمودن دانه از سفال و همچنین تبدیل سفال به کاه می کردند . لازم بذکر است که در زمان گردش چُوم چشمهای حیوان را با استفاده از چشم بند که نوعی چرم بود می بستند تا این گردش باعث ترس حیوان نشود .   وسیله ذکر شده ، تیغه ی از جنس فلز و به شکل ورق دارد که بروی چوب الوار بصورت پیچشی با لبه ای برّنده نصب می شود .