" گنجینه "

شماره : سوم

 شاید که گفتگوی تو باشد در آن  میان  

 هرقصه ای که هست ، به عالم شنیدنی ست

" فرزندان امروز بی نیاز از فرزندان دیروز نیستند "

زندگی اقوام و گذشتگان در " بــــرز " بصورت یک " خانواده گسترده " تشکیل و بقاء داشت  به اینصورت که خانه ها عموما"

وسیع و دارای اطاقهای متعددی در چهار سمت حیاط بود که گاها" پدر و مادر ، فرزندان با همسران خود ، وحتی نوه ها با

همسران خود ، بصورت گروهی دریک کانون گسترده زندگی شیرینی را داشته اند و یا به زبان ساده تر ، استقراردر خانه

های مجزا چندان مرسوم نبود .

در این خانواده گسترده نشانه صمیمیت ، اتحاد ، و همدلی به وضوح دیده می شد  فعالیت روزانه در کشاورزی ، اشتراک

در تولید محصولات زراعی وباغی بصورت انبوه از دیگر مزایای این سبک زندگی بود .

 صرفه جویی در هزینه ها وهمچنین آگاهی کامل از احوالات همدیگر و رفع و رجوع از مشکلات احتمالی هم .

از فعالیتهای انفرادی و حتی گروهی ،  شغلهای زیر را میتوان نام برد .

" گلیم بافی " ، " نخ ریسی " ( برای پوشاک)  ، " پیلی ریسی " با پشم برای بافت طناب ، جوراب و  کلاه  ، " چوب تراشی

" هنری خاص در ساخت انواع قاشق ، دسته ی هاونگ و  قلیان ، " بَند زنی"  ظرافتی در وصله ظروف گلی خام یا کوره ای

، " کرباس بافی"  انواع سفره و پارچه ، " آهنگری" ساخت ادوات کشاورزی و دامی ، کارگاه های " نجاری " انواع درب و

پنجره مشبک ، کلندون ، ناودان ، " سنگ تراشی " در ساخت ِ هاونگ سنگی ، درب سنگی ،سنگهای آسیاب دستی یا

آبی ، سنگهای اهل قبور ، " چوم بستن "  یا خرد کردن سفال گندم  ، "پینه دوزی " ، " گیوه دوزی " ، " تَخت کشی " ، "

گیوه چینی " ، " تنور مالی "  ساخت تنور گِلی جهت  نانوائی  ، " تقیجه بافی" ، " سبدبافی"  و حتی " روغن کشی " از

دانه های روغنی با سنگ عصاری  . که اینان خود ، نشانی از خودکفایی اقتصادی و پیشرفت در روزگار قدیم " بـــــرز "

می باشد .

مکان فعالیتهای ذکر شده در زمانهای نه چندان دور را میتوان بیشتر ، در منازل و مکانهای عمومی و کوچه پس کوچه های

تنگ و باریک این روستای کهن ، خصوصاً مکانی با نام " پُشت ِ قلعه " که  آثار و بقایای بعضی از آنها به یادگار بجای مانده

است را نام برد .

امروزه می توان با همت وعزم دوستداران فرهنگ و هنر " برز " ، گنجینه ای گرانبها جهت حفظ آثار و میراث گذشتگان را ،

در این محله روستا بازسازی نمود .

سیر ی گذرا و تأمل و دیدن آثار  ِ بر جای مانده از فعالیتهای یاد شده ، حکایت از آن دارد که چه صبورانه ، عاشقانه و باهمت

این مردان و زنان نام آور  ِ روزگارِ کهن " برز " ، این آثار با ارزش رابرای اعصار بعدی با جلوه و  وقار نیک به یادگار گذاشتند .

 " روحشان شاد و یادشان گرامی " .

از دیگر فعالیتهای گروهی را میتوان به "هَندُو کردنِ " شیر گاو و دیگر دامها اشاره کرد ،  این فعالیت مخصوص زنان بوده .

بااین شرح که تعدادی از همسایگان جهت تعامل و کمک به " رونق اقتصادی " یکدیگر ، شیر تولیدی روزانه خود را بصورت

امانت که اصطلاحا" "هَندو " میگفتند به میزان " خط " ( چوب خط ) در اختیار یکدیگر قرار میدادند .

 در روز بعد و یا روزی دیگر هر عضو از گروه ِ هَندو ، در صورت نیاز و حتی بصورت دوره ای ، مقدار شیری که بصورت امانت

داده بود را دریافت میکرد .

 ظرف بزرگی بنام " بادیه "  و میله ای چوبین با ضخامت یک سانتیمتر و ارتفاعی حدوداً چهل سانتیمتر با نشانه های حک

شده روی آن ، بنام " خط " جهت اندازه گیری شیر  ، در این چرخه اقتصادی از ابزار های مشخصه این قانون جابجائی بود .

از مهمترین اهداف این معاملعه جلوگیری از به هدر رفتن شیر تولید شده اندک در روز توسط افراد سهام دار و همچنین

صرفه جویی در زمان تولیدِ لبنیاتِ وابسته به شیر  ِ  کم  ، خصوصا" کمک شایان به اشخاصی که نیاز به تولید بیشتر ِ لبنیات

در روز بخصوصی را داشتند ، بوده است  .